سال 7، شماره 25 - ( 9-1402 )
سال 7 شماره 25 صفحات 388-361 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Riahi Moghadam S, Talebian M H, Mohammad Moradi A. (2023). Review of Management and Conservation System of Architectural Heritage with Classification Instrument in East and Central Asia. Parseh J Archaeol Stud. 7(25), 361-388. doi:10.30699/PJAS.7.25.361
URL: http://journal.richt.ir/mbp/article-1-712-fa.html
URL: http://journal.richt.ir/mbp/article-1-712-fa.html
ریاحیمقدم ساشا، طالبیان محمدحسن، محمدمرادی اصغر.(1402). بازخوانی نظام مدیریت و حفاظت از میراث معماری با ابزار طبقهبندی در کشورهای شرق و آسیایمرکزی مطالعات باستانشناسی پارسه 7 (25) :388-361 10.30699/PJAS.7.25.361
1- دانشجوی دکتری مرمت و احیاء بناها و بافتهای تاریخی، دانشکدۀ معماری پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- دانشیار گروه مرمت، دانشکدۀ معماری پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران ،mh.talebian@ut.ac.ir
3- استاد گروه مرمت، دانشکدۀ معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران
2- دانشیار گروه مرمت، دانشکدۀ معماری پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران ،
3- استاد گروه مرمت، دانشکدۀ معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران
چکیده: (1831 مشاهده)
مدیریت میراث معماری امروزه با توجه به گستردگی آثار، محدودیت منابع مالی، تهدیدهای ناشی از توسعه و تغییر در مفاهیم و ارزشهای اجتماعی، همواره با چالشهای فراوانی روبهروست؛ بر ایناساس وجود اصولی جامع برای مدیریت یکپارچه و اولویتبندی حفاظت ضروری است. اغلب کشورهای توسعهیافته یا درحال توسعۀ منطقه در زمینۀ طبقهبندی آثار میراثفرهنگی غیرمنقول بهعنوان ابزاری برای مدیریت و حفاظت به چارچوبی منطقی دستیافتهاند، ولی در ایران تاکنون سیاست و رویکردی مستقل در اینزمینه ارائه نشده است. این پژوهش سعیدارد ازطریق بازخوانی قوانین اساسی، دستورالعملهای ملی و تجربیات کشورهای حوزۀ مشترک فرهنگی ایران در شرق و آسیایمرکزی، مفاهیم نظری در زمینۀ نظام طبقهبندی را توسعه دهد. پرسش اساسی، انواع رویکردها، مراتب طبقهبندی و چگونگی ارزیابی آثار در فرآیند تصمیمگیری کشورهای منطقه است. با توجه به ماهیت موضوع، رویکرد پژوهش کیفی است و با روش مطالعۀ اسنادی و سندپژوهی، ابتدا سیاستها و اقدامات، بررسی و نظمدهی شدهاند و سپس تحلیل محتوا بهصورت توصیفی- تفسیری و تطبیقی انجام گرفته است. براساس یافتههای پژوهش، دستیابی به سازوکاری مناسب در زمینۀ اولویتبندی سطح حفاظت برای اجرای سیاستهای یکپارچه بهمنظور آگاهیبخشی جوامع محلی و مشارکت اقتصادی، احترام به حقوق مالکین خصوصی و تسهیل در تصمیمگیریهای آینده از اساسیترین اهداف طبقهبندی بوده است. طبقهبندی میراث معماری در نمونههای موردی با رویکردی مدیریتی-حفاظتی در یک سامانۀ مشخص صورت میگیرد. در این فرآیند پس از شناسایی جامع و لیستبرداری آثار، براساس معیارهای اهمیت فرهنگی، تاریخی، معماری، ارزشهای برجسته و منحصربهفرد بودن، اصالت و یکپارچگی، ویژگیهای زیباییشناختی و درمعرض خطر بودن، توسط شورای مشورتی با حضور مسئولین، متولیان، متخصصان، مالکین و جوامع ذینفع، ارزیابی و سطح آنها تعیین میشود. در این کشورها، طبقهبندی، بهعنوان ابزاری برای تبیین شیوۀ مدیریت و سطح حفاظتی آثار درنظر گرفته شده است.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
میانرشتهای
دریافت: 1400/10/9 | پذیرش: 1400/12/22 | انتشار: 1402/9/12
دریافت: 1400/10/9 | پذیرش: 1400/12/22 | انتشار: 1402/9/12
فهرست منابع
1. - محمدمرادی، اصغر (1396). احیای بافت قدیم شهرها (مروری بر تجربیات)؛ ارائه راهبردها و ضوابط برای حفاظت و احیای بافت قدیم شهرهای ایران. چاپ اول، تهران: ناشر مؤسسه انتشارات دانشگاه تهران به سفارش معاونت معماری و شهرسازی وزارت راه و شهرسازی.
2. - سازمان باستانشناسی هند، (2019).
3. - چنیینگجی، (2019).
5. - Abdul-Aziz Osman, Kh., (2018). “Heritage conservation management in Egypt: A review of the current and proposed situation to amend it”. Ain Shams Engineering Journal, 9 (4): 2907-2916. https://doi.org/10.1016/j.asej.2018.10.002.
6. - Act No.15639., (2018). “Cultural Heritage Protection Act”. Cultural Heritage Administration of Korea. English statute is provided by the Korea Legislative Research Institute. Retrieved from: https://law.go.kr/LSW/lsInfoP.do?lsiSeq=203735&viewCls=engLsInfoR&urlMode=engLsInfoR&chrClsCd=010203#0000 (access date 2/25/2021).
7. - Agency for Cultural Affairs., (2009). “Preservation and Utilization of Cultural Properties”. Retrieved from: https://en.wikipedia.org/wiki/Lists_of_National_Treasures_of_Japan (access date 1/15/2020).
8. - Agency for Cultural Affairs (a)., (2011). “Cultural Properties for Future Generations: Outline of the Cultural Administration of Japan”. Retrieved from: https://web.archive.org/web/20110813130933/http://www.bunka.go.jp/bunkazai/pamphlet/pdf/pamphlet_en_03_ver03.pdf (access date 1/13/2020).
9. - Agency for Cultural Affairs (b)., (2011). “Preservation and Utilization of Cultural Properties”. Retrieved from: https://web.archive.org/web/20120119143921/http://www.bunka.go.jp/english/pdf/h23_chapter_06.pdf (access date 1/13/2020).
10. - Blake, J., (2000). “On Defining the Cultural Heritage”. International and Comparative Law Quarterly, 49: 61-68.
11. - Burra Charter., (2013). The ICOMOS Charter for Places of Cultural Significance. Adopted by Australia ICOMOS in October 2013. Retrieved from: https://australia.icomos.org/wp-content/uploads/The-Burra-Charter-2013-Adopted-31.10.2013.pdf (access date 2/26/2020).
12. - Carlisle, Ph. & Edmund, L., (2016). “Recording the Past: Heritage Inventories in England”. Journal of Cultural Heritage Management and Sustainable Development, 6: 128-137.
13. - Coaldrake, W. H., (2002). Architecture and Authority in Japan. London; New York: Routledge. ISBN 0-415-05754-X.
14. - Cooper, C. & Helmy, E., (2010). “An assessment of sustainable tourism planning for the archaeological heritage: The case of Egypt”. Journal of Sustainable Tourism, 10 (6): 514- 535.
15. - Cosovic, M.; Amelio, A. & Junuz, E., (2019). “Classification Methods in Cultural Heritage”. 13-24.
16. - Council of Europe, (1975). “European Charter of the Architectural Heritage”. Retrieved from: https://rm.coe.int/090000168067c186 (access date 05/07/2020).
17. - Council of Europe, (1985). “Convention for the Protection of the Architectural Heritage of Europe”. European Treaty Series, 121, Granada: Retrieved from: https://rm.coe.int/168007a087 (access date 05/07/2020).
18. - CPWD., (2013). “Handbook of Conservation of Heritage Buildings”. Directorate General, Central Public Works Department, New Delhi, India.
19. - Dutra, M., (2004). “Sir, How Much is that Ming Vase in the Window? Protecting Cultural Relics in the People's Republic of China”. University of Hawaii Asian-Pacific Law & Policy Journal, 5: 62-95.
20. - Enders, S. & Gutschow, N., (1998). Hozon: architectural and urban conservation in Japan. Stuttgart/London: Edition Axel Menges.
21. - Edwards, W., (2005). “Japanese Archaeology and Cultural Properties Management: Prewar Ideology and Postwar Legacies”. In: Robertson, Jennifer Ellen (ed.). A companion to the anthropology of Japan, Blackwell Companions to Social and Cultural Anthropology (illustrated ed.). Oxford: Wiley-Blackwell: 36–49.
22. - Fahmy, H., (2013). “Egyptian legislations in relation to the rehabilitation of Historic Cairo”. Report in the framework of Urban Regeneration project for Historic Cairo – UNESCO, World Heritage Centre. URHC, Cairo.
23. - Gibbon, K. F., (2005). Who Owns the Past?: Pultural Policy, Cultural Property, and the Law. Rutgers series on the public life of the arts. New Brunswick, N.J.: Rutgers University Press.
24. - Gok, T., (2017). “Conservation Of Cultural Heritage In Turkey, Development Of Legal And Institution In: Historical Perspective Of Heritage Legislation,Balance Between Laws And Values”. International conference, October 12-13, 2016, ICLAFI, ICOMOS Estonia NC, Estonian Academy of Arts, Tallinn: 39-42.
25. - Gruber, S., (2007). “Protecting China’s cultural heritage sites in times of rapid change: current developments, practice and law”. Asia Pacific Journal of Environmental Law.10 (3 & 4): 253-301.
26. - Hampikian, N., (1999). “Challenges facing conservation projects in historical Cairo”. 9th Conference for the Egyptian Architects :union:, Architectural Heritage and Planning Development, Cairo.
27. - Harpring, P., (2019). “Categories for the Description of Works of Art (CDWA), list of Categories and Definitions”. J. Paul Getty Trust & College Art Association, Inc. Retrieved from: http://www.getty.edu/research/publications/electronic_publications/cdwa/definitions.html (access date 04/19/2020).
28. - Hassler, U.; Algreen-Ussing, G., & Kohler, N., (2004). “Cultural heritage and sustainable development in SUIT, Sustainable development of urban historical areas through an active integration within towns”. Brussel: European Commission.
29. - Hickman, M. L., (2002). Japan's Golden Age: Momoyama. New Haven: Yale University Press.
30. - Hjorland, B., (2017). “Classification”. Knowledge Organization, 44, (2): 97-128. Retrieved from: http://www.isko.org/cyclo/classification (access date 05/31/2020).
31. - Hua, S., (2010). “World Heritage Classification and Related Issues-A Case Study of the Convention Concerning the Protection of the World Cultural and Natural Heritage”. Procedia Social and Behavioral Sciences, Elsevier Ltd, 2: 6954–6961.
32. - INTACH., (2004). “Charter for the Conservation of Unprotected Architectural Heritage and Sites in India”. New Delhi, India: Indian National Trust For Art and Cultural Heritage.
33. - INTACH (2019). “Guidelines for Chapters: Architectural (Built) Heritage Division”. New Delhi, India: Indian National Trust For Art and Cultural Heritage, Colorcom Advertising.
34. - Japanese Government Policies in Education, Science and Culture (a)., (1993). “Culture Connects the World”. Ministry of Education, Culture, Sports, Science and Technology of Japan, Retrieved from: https://www.mext.go.jp/b_menu/hakusho/html/hpae199301/hpae199301_2_181.html (access date 10/17/2021).
35. - Jokilehto, J., (2002). A History of Architectural Conservation. Butterworth-Heinemann Series in Conservation and Museology, Conservation and Museology Series. Oxford: Butterworth-Heinemann.
36. - Karnataka Town & Country Planning Act., (1961). Department of Town Planning. Govt. of Karnataka, 2006.
37. - Khaled, Abdul-A., (2004). Enhancing conservation management: a model for management, finance and implementation of conservation projects. University of Cairo, Egypt.
38. - Kurniawan, H.; Salim, A.; Suhartanto, H. & Hasibuan, Z. A., (2011). “E-cultural heritage and natural history framework: an integrated approach to digital preservation”. International Conference on Telecommunication Technology and Applications, IACSIT Press, 5: 177–182.
39. - Law No. 2863., (1983). “Law on the Conservation of Cultural and Natural Property”. Official Gazette Number: 18113, Retrieved from: http://www.lawsturkey.com/law/2863-law-on-the-conservation-of-cultural-and-natural-property (access date 1/20/2022).
40. - Law No.117 (1983). “Promulgating The Antiquities Protection Law”. The General Authority for Al-Amiria Printing House.
41. - Law No. 144., (2006). “The Executive By-law for the Law Regulating the Demolition of Non Falling Establishments and Buildings and the Preservation of Architectural Heritage”. The General Authority for Al-Amiria Printing House.
42. - Lee, E., (2017). “Knowledge was their Treasure: Applying KO Approaches to Archaeological Research”. Knowledge Organization, 44(8): 644-655.
43. - Lee, E., (2019). “Archaeology and knowledge organization”. Edited by: Birger Hjorland and Claudio Gnoli. Retrieved from: https://www.isko.org/cyclo/archaeology (access date 05/28/2020).
44. - Mai, J. E., (2004). “Classification in context: Relativity, reality, and representation”. Knowledge Organization, 31 (1): 39-48.
45. - Mai, J., E., (2011). “The modernity of classification”. Journal of Documentation, 67 (4): 710-730.
46. - Murphy, J. D., (1994). “An annotated chronological index of People's Republic of China statutory and other materials relating to cultural property”. International Journal of Cultural Property, 3: 159-68.
47. - Murray, T., (2001). Encyclopedia of Archaeology. Vol. 1-3. Santa Barbara, Calif: ABC-CLIO.
48. - NPC–AMASR., (2014). “National Policy For Conservation For The Ancient Monuments, Archeological Sites And Remains”. Archaeological Survey of India, Ministry of Culture Government of India, Janpath, New Delhi.
49. - Nobuko, I., (1998). Policy and System of Urban Territorial Conservation in Japan. Tokyo: Tokyo National Research Institute of Cultural Properties.
50. - Orton, C., (1982). Mathematics in Archaeology. Cambridge University Press.
51. - Ozdogan, M., (2013). “Dilemma in the archaeology of large scale development projects: A view from Turkey”. Pia Journal: Papers from the Institute of Archaeology, 23 (1): 1-8.
52. - Pickard, R., (Ed.), (2001). Policy and Law in Heritage Conservation. London: Council of Europe, Spon Press.
53. - Presidential Decree No. 28908., (2018).“Enforcement Decree of The Cultural Heritage Protection Act”. Retrieved from: https://law.go.kr/LSW/lsInfoP.do?lsiSeq=203579&viewCls=engLsInfoR&urlMode=engLsInfoR&chrClsCd=010203#0000 (access date 06/20/2021).
54. - Report No. 60., (2013). “Conservation of monuments and historic buildings”. Audit Commission, The Government of the Hong Kong Special Administrative Region. Retrieved from: http://www.aud.gov.hk (access date 12/22/2020).
55. - Shankar, B. & Swamy, Ch., (2015). “Listing and Grading of Heritage Buildings in Mysore City”. International Journal of Innovative Technology and Exploring Engineering (IJITEE), 4 (10).
56. - Shepherd, R., (2014). “China: Cultural Heritage Preservation and World Heritage”. In: Smith C. (eds) Encyclopedia of Global Archaeology, Springer, New York, NY.
57. - Sofield, T. & Li, F. M., (1998). “Tourism development and policies in China”. Annals of Tourism Research, 25: 362-92.
58. - Shuzhong, He., (2000). “The Mainland's Environment and the Protection of China's Cultural Heritage: A Chinese Cultural Heritage Lawyer’s Perspective”. Art Antiquity and Law, (5): 19.
59. - Sung-ja, Ch., (2012). “Fifty Years of Endeavors for Preservation and Transmission”. Koreana, 26 (3). Retrieved from: https://koreana.or.kr/user/action/backIssueView.do?bIdx=2243&zineInfoNo=0020&pubLang=English&pubYear=2020&pubMonth=WINTER&mid=0000873&vol=26&no=3&year=2012&season=AUTUMN (access date 02/25/2021).
60. - Su, X. B. & Teo, P., (2009). The Politics of Heritage in China: a view cultural from Lijiang. London: Routledge.
61. - UNESCO., (2014). “Urban regeneration project for historic Cairo (URHC): report about works from July 2012 to November 2014 (Report No. 1)”. Cairo, Egypt, Retrieved from: https://whc.unesco.org/document/120190 (access date 1/18/2022).
62. - UNESCO., (2017). “Operational Guidelines for the Implementation of the World Heritage Convention”. World Heritage Committee, (WHC.17/01: 12 July 2017).
63. - Wu, H., (2005). Remaking Beijing: Tiananmen Square and the Creation of a Political Space. Chicago: University of Chicago Press.
64. - Yildirim, A., (2015). “The changing role of urban heritage: Governance and stakeholders’ perceptions in Turkey and The United Arab Emirates”. METU JFA, 32(1): 121-145.
65. - Yildiz, S., (2010). “The Model of Turkey in Legal Protection of Cultural Heritage”. International Archives of Photogrammetry, Remote Sensing and Spatial Information Sciences, (5): 627-632.
66. - Yilmaz, Y. & El-Gamil, R., (2018). “Cultural Heritage Management in Turkey and Egypt: A Comparative Study”. Advances in Hospitality and Tourism Research, An International Journal of Akdeniz University Tourism Faculty, 6 (1): 68-91.
67. - Youssry, M. et al., (2003). Visual Pollution in Greater Cairo, The Case of the Nile Front, ASRT. Housing and Building Research Centre (HBRC), Egypt.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |