1- استاد تمام دانشگاه تهران، گروه جغرافیا انسانی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- دانشآموختۀ مقطع کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامهریزی گردشگری، گروه جغرافیا انسانی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، alifaridi7@gmail.com
چکیده: (3017 مشاهده)
گردشگری پزشکی با کمترین مضرات و بیشترین منافع و باوجود ظرفیتهای بالقوۀ سرشار در ایران، پدیدۀ جدیدی قلمداد میشود. هدف از این مطالعه بررسی بنیادین استانهای مستعد در منطقۀ مطالعاتی در حوزه گردشگری پزشکی است. روش شاخص ناموزون موریس یکی از کاربردیترین و درعینحال سادهترین روشها برای رتبهبندی از جنبههای مختلف توسعۀ انسانی است که استفاده شده است. علاوهبر آن، شاخص گردشگری پزشکی که دارای عوامل جامعومانع است که از میان ۳۴ متغیر آن، بهدلیل محدودیتهای مختلف، همکارینکردن برخی مسئولان و شمول بیشتر برخی متغیرها فقط ۱۱ متغیر ارزیابی شد اما به بدنۀ اصلی کار صدمۀ حیاتی وارد نشد. نتایج موجود در عامل اول نشان داد که خوزستان، آذربایجانشرقی و اردبیل ازنظر «محیط کشور» و خوزستان، کرمانشاه و مازندران ازنظر «مقصد گردشگری» و ایلام، قم و گیلان ازنظر «هزینههای گردشگری پزشکی» و نهایتاً -عامل چهارم که البته عامل تعیینکنندهای است- استانهای تهران، خراسان رضوی و گیلان ازنظر «تسهیلات و خدمات پزشکی» حائز رتبههای یک تا سه شدند. براساس نتایج، از میان ۳۱ استان کشور، ۱۰ استان مستعد در حوزۀ گردشگری پزشکی، بهترتیب، استانهای تهران، خوزستان، گیلان، خراسان رضوی، آذربایجانغربی، آذربایجانشرقی، کرمانشاه، اردبیل، فارس و ایلام است.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
برنامه ریزی دریافت: 1399/6/5 | پذیرش: 1399/8/18 | انتشار: 1399/9/10