1- مدیر پایگاه بافت تاریخی سمنان
2- دانشجوی دکتری رشته باستانشناسی ، parisarahimi.a@gmail.com
3- کارشناس اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان سمنان
چکیده: (652 مشاهده)
تقسیم آب در سمنان، بر اساس برخی منابع محلی و اسناد تاریخی، از وجود سامانهای منظم و باهویت حکایت دارد که بر اساس چهارچوبی عادلانه، تمامی اراضی کشاورزی و باغات شهر به آن دسترسی داشتهاند. نظام آبیاری شهر سمنان، به شیوۀ استخری و نوبتی از حقآبهها، به روایت جغرافینویسان و مورخین از قرن چهارم هجری متداول بوده است؛ اما از نیمۀ دوم قرن هفتم به بعد، حساب و کتابهایی برای پخش آب در سمنان ایجاد شد که به عالمی سمنانی با نام «شیخ علاءالدوله سمنانی» (۶۵۷- 736 هجری قمری) نسبت داده شده است. در زمان قاجار نیز تقسیم آب بر اساس مدارک و اسناد دورههای تیموری و صفوی همچنان ادامه داشته است. در این دوران، آب در سمنان چهرهای فرهنگیتر داشته و بر اساس فعالیتهای روزمره انسانی، گاه به عنوان دستمزد نیز محسوب میشده است. در نتیجه، اشخاصی که به عنوان صاحبان آب ملکی به شمار میرفتند، میتوانستند آب را به مصارف مختلفی چون خرید و فروش و شرب مزروعات خود برسانند. آنچه در این پژوهش مورد ارزیابی قرار میگیرد، اسناد متعلق به دورۀ قاجار است که مرتبط با اسناد شرعی مردم سمنان بوده که آب به مثابه عنصری گرانقدر و با ارزش در مناسبات اجتماعی به عنوان دستمزد، پاداش یا مهریه بانوان این خطه محسوب میشده است. این موضوع، در عین حال، با بهرهگیری از شاخصها و شیوه آبرسانی و تقسیمبندی دقیقی بوده که بیانگر ارزش بالای فرهنگی و حیاتی آب است. بررسی این اسناد نشاندهنده این موضوع است که «آب»، به عنوان کالایی ارزشمند و نادر، دارای ارزشی معادل پول رایج زمان خویش بوده و به عنوان حقالزحمه اعمال مذهبی، ازدواج، اعمال نیک و انسانی و... قابل تبادل بوده است.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
اسناد و مدارک تاریخی دریافت: 1401/12/1 | پذیرش: 1402/4/25 | انتشار: 1402/6/15