یکی از مراکز اصلی و مهم کاشی‌کاری  در قرون میانی اسلام (ایلخانیان) کاشان است. براساس منابع و متون، کاشی‌های ساخته‌شده در این مرکز، به نقاط بسیاری از سراسر ایران‌زمین و... صادر می‌شده است. نگارندگان با فعالیت‌های میدانی در منطقه آوه، یافته‌هایی از این هنر و صنعت را در  امام‌زاده  فضل بن سلیمان آوه به دست آورده‌اند. بررسی و مطالعه تطبیقی نقوش به‌کاررفته در تزیینات این بنا با کاشی‌های زرین‌فام کاشان می‌تواند در به دست آوردن هویت فرهنگی منطقه آوه بسیار مهم باشد. سؤالات اصلی پژوهش این است که چه مقدار همانندی میان نقوش تزیینی در کاشی‌های زرین‌فام این دو مکان دیده می‌شود؟ آیا منطقه آوه تابعی از صنعت و هنر کاشی‌کاری کاشان است یا اینکه باید مرکزی مستقل در نظر گرفته شود؟ فرضیه پژوهش نیز این است که به لحاظ فرم و نوع نقوش تزیینی، نکات مشابه و متفاوتی در این بین دیده می‌شود، از سوی دیگر با مطالعات آزمایشگاهی خاک آوه می‌توان پنداشت که کاشی‌های زرین‌فام منطقه آوه با غنای عالی خاک رس منطقه و وجود شواهد عینی و ملموس از ساخت کاشی‌های زرین‌فام (جوش‌کوره و ...) و نیز اختلافاتی در طراحی نقوش تزیینی می‌تواند مرکزی مستقل در ساخت چنین آثار هنری باشد. درنتیجه می‌توان بیان داشت که سبکی دیگر به نام سبک آوه در ساخت کاشی‌های زرین‌فام قرون میانی اسلامی، باید در ردیف سایر سبک‌های این هنر تزیینی قرار گیرد. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با مطالعات میدانی و کتابخانه‌ای به این مهم پرداخته است.