مسجد حسن پادشاه به عنوان یکی از بناهای مجموعه نصریه در پیوند با دارالمساکین و مدرسه تحت عنوان مجموعه نصریه یکی از بناهای ارزشمند میدان صاحب آباد (حسن پادشاه) بوده است. این بنا تحت تاثیر زلزلههایی که در تبریز رخ داد، از بین رفته و در دورههای صفوی و قاجاری نیز بازسازی شد. با این حال تخریب در این مسجد بسیار زیاد بوده و شکوهی که از آن در سفر نامهها و منابع تاریخی دوران ترکمانی وصف شده است را به تصویر نمیکشد. کشف تهرنگ این بنا در حفاریها و خوانش منابع تاریخی امکان مطالعه این بنا را فراهم کرده است. در این جهت برخی پژوهشگران پیشین با تکیه بر توصفیات نقل شده در منابع مکتوب تلاش کردهاند تا این بنا را بازآفرینی تصویری کنند. عدم توجه به اسلوب هندسی معماری ترکمانی سبب شده تا بازآفرینیهای ارائه شده از ویژگیهای ساختاری معماری ترکمانی دور باشد. بنابراین این پژوهش با استفاده از روش مقایسه-تطبیقی در پی پاسخ به این پرسشها است که اسلوب هندسی در ساختار فضایی معماری ترکمانی چگونه بوده است؟ و اسلوب ساختاری گرهها در ارتباط با سطوح معماری چگونه بوده است؟ و همچنین اسلوب ساختاری بدست آمده چه ارتباطی با کالبد برجای مانده از مسجد حسن پادشاه به هدف بازآفرینی تصوری آن برقرار میکنند؟ هندسه به عنوان اصل اساسی که به صورت دوبعدی و سهبعدی ناظر بر سه شاخه سازه، فضا و سطح بود، مورد مطالعه قرار گرفت که تطبیق کالبد بدست آمده با اسلوب ساختارهای هندسی بناهای هم عصر سازگار بوده است. ساختار فضایی مسجد مبتنی بر ساختار گنبدخانه اصلی بوده است که جرزهای آن بر اساس شبکه متعامد در یک انتظام هشتضلعی جای میگیرد. کاربرد گرهها نیز در ازاره و پیشانه ایوان از گرههای ششپر یا شبکههای ششضلعی در بغلکشها از گره هشتپر، در دیوارهای جناحی ایوان از شاهگره، پایه ایوان گره دهپر بوده است.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
کتیبه های صخره ای دریافت: 1402/7/20 | پذیرش: 1403/2/5 | انتشار: 1403/7/15