معماری مذهبی زرتشتیان از دوره ساسانی تا دوره متأخر مراجع سبکی متمایزی داشته و تحت تأثیر عوامل متعدد درونی و بیرونی، اعم از سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بوده است. پژوهشگران متعددی به معماری مذهبی دوره ساسانیان پرداخته‌اند اما ادوار پس‌از آن به دلایلی کمتر مورد توجه قرارگرفته است. معماری زرتشتیان پیش‌از اسلام سبک مشخص و متمایزی داشته ‌است. این سبک که مبتنی‌بر پلان چهارتاقی و سقف گنبدی بود با مصالح سنگی اجرا می­شد. اما زرتشتیان تا پیش‌از دوره ناصری به‌دلیل وجود محدودیت­ های که قانون اهل ذمه در شهرهای اسلامی فراهم می ­کرد با محدودیت ­هایی در ساخت اماکن مذهبی مواجه بودند و حتی تمایلی برای رؤیت­­پذیرکردن این اماکن در بافت شهرهای اسلامی نداشتند. بناهای مذهبی این دوره تا حد زیادی متأثر از معماری و بافت مسکونی در شهرهایی مانند یزد است. انقلاب مشروطه و شرایطی اجتماعی و سیاسی پس‌از آن همراه با حمایت‌های مادی و معنوی پارسیان هند چه در دوره مشروطه و چه در دوره رضا شاه، زرتشتیان را برای ساخت بناهای مذهبی با شکوه و رویت ­پذیر در شهرهای تهران و یزد ترغیب کرد. گفتنی‌ست، شرایط اجتماعی و سیاسی این دوره تأثیر مستقیمی بر ساخت آتشکده‌ها داشت و نوع جدیدی از این اماکن را با تأثیر ویژه از شرایط زمانه و وجود نشانه‌هایی از باستان‌گرایی ایجاد کرد. پژوهش حاضر که به روش میدانی و کتابخانه ­ای جمع ­آوری و به روش توصیفی- تحلیلی پرداخته شده، به دنبال شناخت ویژگی معماری مذهبی زرتشتیان در دوران بعداز ساسانی و عوامل تأثیرگذار بر آن است.