پژوهش حاضر با هدف ارائه چارچوب مفهومی انطباق‌پذیر در استفاده مجدد میراث صنعت نفت آبادان با رویکرد منظر انجام گرفته است. این پژوهش مبتنی بر روش آمیخته و در دو فاز کیفی و کمی بوده است. داده‌های بخش کیفی از طریق تحلیل محتوای کیفی منابع مکتوب، مطالعه نمونه‌های موردی و مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته با ۲۱ نفر از خبرگان حوزه میراث صنعتی و منظر جمع‌آوری شد. سپس تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش نظریه داده‌ بنیاد طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد و ۳۴۷ کد باز، ۲۸ مفهوم و ۹ مقوله استخراج گردید. در نهایت با توجه به کدهای احصا شده از تحلیل محتوای منابع مکتوب، مطالعه نمونه‌های موردی و مصاحبه‌ها، چارچوب مفهومی انطباق‌پذیری میراث صنعتی با رویکرد منظر ارائه شد. برای اعتبارسنجی مدل منتج از فاز کیفی، از رویکرد مدل‌سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی در فاز تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. یافته‌های کمی نشان داد، ۹ مقوله اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، تاریخی، زیست‌محیطی، کالبدی، تکنولوژی، زیرساختی، عامل قوانین و سیاست‌گذاری با انطباق‌پذیری میراث صنعتی با رویکرد منظر در استفاده مجدد میراث صنعت نفت آبادان رابطه مثبت و معناداری دارند. این پژوهش استفاده از رویکرد منظر در استفاده مجدد تطبیقی میراث صنعتی را راهکاری برای ارتقای کیفیت بوم‌ آشکارگی می‌داند که از طریق ایجاد تعادل محیط انسان‌ساخت با طبیعت و کارکردهای اکولوژیک منجر به برانگیزش حس ارزش‌گذاری به محیط طبیعی، عیان‌سازی زیرساخت‌های طبیعی شهر و قرارگرفتن نظام‌های طبیعی در معرض ادراک و تجربه انسانی می‌شود.