آرامگاه را می‌توان بعد از مساجد از متداول‌ترین بناهای معماری اسلامی ایران به شمار آورد. با عنایت به کثرت تعداد آرامگاه‌ها، تاکنون پژوهش‌های متعددی در این خصوص انجام یافته است. در این پژوهش‌ها به پیشینه آرامگاه‌سازی در ایران و گونه‌های بناهای آرامگاهی پرداخته‌اند و به‌طور اعم و متفق‌ القول بناهای آرامگاهی ایران را به دو گونه برج مقبره و مقابر با پلان مربع گنبدپوش تقسیم نموده‌اند. پژوهش حاضر به بررسی بناهای آرامگاهی آذربایجان غربی پرداخته و پس از نگاهی اجمالی به سوابق پژوهش‌های فوق در گام اول اقدام به شناسایی بناهای آرامگاهی محدوده مورد مطالعه کرده و سپس ۱۵ مورد از آنها که به لحاظ کالبد، وضع موجود، ماهیت آرامگاه‌ بودن و پیشینه تاریخی واجد شرایط بودند، برای بررسی انتخاب شدند. در روند بررسی پس از شناخت و معرفی هر نمونه موردی و تکمیل مستندات، همه نمونه‌ها به لحاظ پیشینه، الگوی معماری و سایر ویژگی‌ها مقایسه شدند و نهایتاً همانند بناهای آرامگاهی دوران اسلامی ایران در دو دسته برج مقبره و الگوی چهارگوش گنبدپوش جای گرفتند. در نمونه‌های بررسی‌ شده الگوی برج مقبره در بازه تاریخی سلجوقی تا تیموری و الگوی چهارگوش گنبدپوش در دوره صفوی تا قاجار شکل گرفته است.