با توجه به شیوع و همه‌گیری ویروس کرونا، رواج استفاده از واقعیت مجازی و تورهای مجازی در معرفی ابنیه ارزشمند تاریخی، بازدید مکان‌های فرهنگی- گردشگری و همچنین زیارت مجازی اماکن متبرکه، به‌صورت چشم‌گیری رو به رشد بوده است. با توجه به پژوهش‌های انجام‌شده، فناوری واقعیت مجازی توانایی قابل قبولی در شبیه‌سازی فضا برای ادراک بصری مخاطبان دارد. از طرفی بسیاری از افراد به‌دلیل هزینه‌ بر بودن و در دسترس عموم نبودن عینک‌های واقعیت مجازی، توانایی گردش مجازی به‌وسیله ابزار واقعیت مجازی را ندارند. در مقابل، تورهای مجازی نیاز به تجهیزات خاصی برای گردش مجازی ندارند و به‌ راحتی با هر کامپیوتر یا گوشی هوشمندی بهره‌گیری از این فناوری میسر است. تاکنون پژوهشی درباره سنجش ادراک بصری افراد به‌واسطه تورهای مجازی صورت نگرفته است. این پژوهش با هدف بررسی انطباقی ادراک بصری افراد در گردش مجازی (تور مجازی)، نسبت به گردش واقعی در محیط تاریخی، از روش آزمایشی طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون یک گروهی پیروی می‌کند؛ به همین منظور مخاطبان یک‌بار به‌صورت گردش واقعی و یک‌بار به‌صورت گردش مجازی، مسجد امام خمینی را که در بازار بزرگ تهران واقع شده است، مورد مشاهده و سپس مورد پیمایش قرار داده‌اند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون T وابسته (زوجی) و نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. پایایی پرسشنامه توسط آزمون آلفای کرونباخ و روایی پرسشنامه توسط مشورت با متخصصان تأیید شده است. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان معماری و طلبه‌ها هستند. براساس نتایج به‌دست‌آمده، ادراک بصری مخاطبان در گردش مجازی و واقعی تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند. در بسیاری از پژوهش‌ها، نیاز به بررسی متغیرهایی است که در فضای واقعی امکان سنجش آنها وجود ندارد یا بررسی این‌گونه متغیرها بسیار هزینه‌بر است. همچنین در بعضی از موارد، بررسی میدانی فضاها بسیار زمان‌بر و یا به علت‌های گوناگون امکان‌پذیر نیست. در این موارد می‌توان از تور مجازی بهره برد.