1- استادیار، گروه باستانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه نیشابور، نیشابور، ایران ، mehdi.mousavinia@yahoo.com
2- استادیار، پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری کشور، تهران، ایران
چکیده: (2634 مشاهده)
تپۀ بهرام یکی از محوطههای دوره اسلامی دشت تهران است. این محوطه از سه باروی تودرتو تشکیل شده و با برجهای دیدبانی حفاظت میشده است. روی سطح محوطه قطعات آجر و سفال بهطور پراکنده دیده میشود که فراوانی آن یک قطعه در هر شبکه ۲۰×۲۰ مترمربع است. بر این اساس این محوطه با چند هدف مورد کاوش و بررسی آرکئوژئوفیزیک قرار گرفت. مستندسازی بقایای معماری، آگاهی از ادوار استقراری، فهم کاربری و ارزیابی اهمیت محوطه در تاریخ ری از مهمترین اهداف مطالعات باستانشناسی در تپۀ بهرام ری است. بنابراین، دو پرسش چیستی کاربری محوطه و لایههای استقراری آن از مهمترین سوالات تحقیق حاضر است. این تحقیق با روش توصیفی-تحلیلی و با استناد به دادههای باستانشناسی و مطالعات کتابخانهای انجام گرفت. تحقیقِ پیش رو نشان داد تپۀ بهرام محوطهای تکدورهای مربوط به دوره آلبویه است. این محوطه احتمالاً یک مرکز منطقهای و اعیانی در اوایل دوره اسلامی بوده است؛ احتمالاً محوطه همزمان با کاربری اعیانی، کاربری صنعتی نیز داشته است. فراوانی ضایعات صنعتی در آخرین فازهای استقرار تپۀ بهرام نیز نشان میدهد کاربری صنعتی در این فازها رایجتر بوده است؛ به نحوی که بقایای آن را در بیشترِ بخشهای محوطه میتوان دید.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
اموال فرهنگی دریافت: 1398/4/14 | انتشار: 1398/7/10