جایگاه طب سنتی در پزشکی دوره اسلامی، بازشناسی اصطلاح، واکاوی مفهوم و طبقه بندی اولیه داده ها
|
|
|
|
چکیده: (2239 مشاهده) |
برای نخستین بار ویلم فلور در اثر جالب و خواندنی خود، پزشکی و سلامت در ایران قاجار به درستی مفهوم عام «پزشکی» را در ایران برگرفته از سه منبع دانسته است: پزشکی جالینوسی، پزشکی دینی و پزشکی سنتی. به نظر فلور (که مطالعات بعدی نیز آن را تایید میکند)، دانش پزشکی دوره اسلامی در ایران بر اساس این سه منبع بالیده و رشد کرده است. از دیگر سو، در حال حاضر و در حوزه زبان فارسی، آشفتگی عجیبی در بررسیهای مربوط به پزشکی دوره اسلامی به چشم میخورد. از جمله آنکه هنوز قرارداد و استاندارد واحدی برای اینکه اجزاء و منابع دانش پزشکی دوره اسلامی چه نامیده شوند، وجود ندارد. در عین حال، بر اساس سرمایهگذاریهای به نسبت وسیعی که توسط وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی در حوزه پزشکی دوره اسلامی انجام میشود، مقدار و حجم پژوهشها و مطالعات در سه جزء مختلف پیشگفته توازن ندارد. ازاینرو، لازم است اجزاء مغفول این دانش مورد توجه قرار گرفته و بیشتر مورد بررسی قرار گیرند و در نهایت راهی برای برونرفت از اغتشاش فعلی سنجیده شود. مقاله حاضر میکوشد مطالعاتی اولیه درباره سومین منبع پیشگفته پزشکی ایران «طب سنتی» انجام دهد که شامل بررسی اصطلاحشناختی و پیشنهاد اصطلاحی مناسب برای این بخش از پزشکی دوره اسلامی، بررسی جایگاه آن در نظام اعم- اخص علوم و نیز کوششی برای طبقهبندی دادههای قابل بررسی در آن است. |
|
واژههای کلیدی: پزشکی دوره اسلامی، پزشکی سنتی، طب سنتی |
|
متن کامل [PDF 2000 kb]
(495 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1396/3/23 | پذیرش: 1396/3/23 | انتشار: 1396/3/23
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|