در این مقاله، به بررسی مفهوم شادمانی آیینی در ایران به‌عنوان یکی از وجوه فرهنگ شادمانی نزد کودکان ایرانی پرداخته شده و ویژگی فرهنگ یادشده نزد آن‌ها بحث و بررسی شده است. به این منظور نخست ضمن مروری بر مفهوم فرهنگ شادمانی در ادبیات انسان‌شناسی، شادمانی آیینی در آیین‌هایی چون گره‌گشو، هومبابا، شال‌اندازی، سده و آیین‌های گذار به‌عنوان اشکالی کلیدی بررسی و معرفی و سپس دو مورد از فضاهای عمومی یعنی باغ کتاب و نوروزگاه بررسی شده‌اند. نتیجه اینکه شادمانی آیینی در حوزه و فضای عمومی برای کودکان باید براساس سیاست‌گذاری‌های جدید تقویت شود.