Razavi Rad M. To Study the Components of Defining Underwater Cultural Heritage in International Documents Regarding the 2001 UNESCO Convention. Athar 2020; 41 (1) :52-65
URL:
http://athar.richt.ir/article-2-628-fa.html
استادیار، گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران ، mohammad_razavi_rad@yahoo.com
چکیده: (2369 مشاهده)
اسناد بینالمللی گرچه هر کدام به شیوه خاص خود میراث فرهنگی زیر آب را تعریف کردهاند، اما به طور کلی دو معیار را در این زمینه مبنا قرار دادهاند: «معیار زمانی» و «معیار ماهیتی». در میان این اسناد کنوانسیونهای ۱۹۸۲ حقوق دریاها و ۲۰۰۱ یونسکو در خصوص حفاظت از میراث فرهنگی زیر آب از اهمیت ویژهای برخوردار هستند. کنوانسیون ۱۹۸۲ تعریفی از میراث فرهنگی زیر آب ارائه نداد بلکه از این میراث تحت عنوان «اشیاء دارای ماهیت باستانشناختی و تاریخی» نام برده است. چنین توصیفی دارای اشکالات و ابهامات بسیاری است و تصویر روشنی از این نوع میراث بهدست نمیدهد. برای جبران این خلاء کنوانسیون ۲۰۰۱ یونسکو تعریفی از میراث فرهنگی زیر آب ارائه داده است که تلفیقی از «معیار ماهیتی» یعنی دارا بودن ماهیت فرهنگی، تاریخی یا باستانشناختی و «معیار زمانی» یعنی ۱۰۰ سال در زیر آببودن است. چالش اصلی در خصوص این تعریف آن است که کدام یک از این دو معیار نسبت به دیگری اولویت دارد. اگرچه در کنوانسیون مزبور هر دو معیار از اهمیت یکسانی برخوردار هستند، ولی بهنظر می رسد که معیار ۱۰۰ سال در زیر آب بودن بر «معیار ماهیتی» اولویت داشته باشد. بهخصوص آنکه عدهای معتقدند هر شیئی که ۱۰۰ سال در زیر آب باشد، به خودی خود دارای ماهیت باستانشناختی و تاریخی نیز هست.
موضوع مقاله:
مختلف دریافت: 1399/7/4 | پذیرش: 1399/9/10 | انتشار: 1399/10/25